Wij wonen sinds een paar weken met het hele gezin, inclusief Morris, bij mijn schoonouders. Dat doen we in de eerste plaats natuurlijk omdat het gezellig is, in de tweede plaats zodat we lekker op hun kosten kunnen leven, en in de derde plaats omdat we gaan verhuizen maar ons nieuwe huis nog niet klaar is en ons oude huis al wel verkocht. De les van dit stukje: neem nooit je hond mee naar je schoonouders, als je daar even tijdelijk gaat logeren.
Nou weten trouwe lezers inmiddels wel dat Morris daar een groot deel van zijn krediet verspeeld heeft op de dag dat hij het kleed verrampeneerde met zijn diarree aanval.
Maar ja, je hond laten inslapen in verband met dat je even een tijdje ergens anders gaat wonen vonden we zelf ook wel rigoureus, dus Morris verhuisde mee naar ons tijdelijke onderkomen. What could possibly go wrong?
Het volgende:
Neem nooit je hond mee als je even tijdelijk bij je schoonouders gaat wonen – Incident 1
Morris slaapt ‘s nachts braaf op zijn kussen in de gang. Maar toen op een ochtend de eerste persoon die beneden kwam de gangdeur open had gedaan, greep Morris zijn kans en zocht een comfortabel plekje op de bank in de woonkamer. Wat natuurlijk niet mag. Anders zou hij het ook niet doen.
Dus stuurde mijn schoonmoeder hem toen ze beneden kwam kordaat van de bank en rende nog even achter hem aan om hem weer op zijn eigen kussen te krijgen. Morris werd daar een beetje overstuur van en deed een paar plasjes op het welbekende kleed. Met poot omhoog, alles.
Neem nooit je hond mee als je even tijdelijk bij je schoonouders gaat wonen – Incident 2
Ik was op een dag de deur uit en had Morris thuis gelaten. Mijn schoonmoeder had de tuindeur opengezet, maar Morris bleef braaf op zijn kussentje liggen. Totdat ze even naar boven liep om iets te pakken en Morris besloot om toch even te kijken of er buiten nog iets te beleven viel.
Kennelijk wel, want toen ze weer beneden kwam was hij spoorloos verdwenen. Dus belde ze me in lichte paniek op dat ze Morris nergens kon vinden, ook al had ze al de hele buurt heel hard roepend doorgelopen, al haar vriendinnen uit de buurt gealarmeerd middels een speciaal aangemaakte WhatsApp groep en met de auto de polder doorzocht. Geen spoor van Morris. Ik reed naar huis om hem te gaan zoeken, met de Dierenambulance on speed dial.
Thuis aangekomen zat Morris geduldig maar ook een beetje verbaasd/geïrriteerd te wachten in de voortuin, zich duidelijk afvragend waarom de deur ineens dicht was. Het AMBER alert kon ingetrokken worden en mijn schoonmoeder kon van de hartbewaking.
Neem nooit je hond mee als je even tijdelijk bij je schoonouders gaat wonen – Incident 3
Mijn schoonouders wonen aan de polder dus loop ik daar elke dag een rondje met Morris. Hij kan daar lekker los rennen en snuffelen. Toen het deze week mooi weer was en ik het druk had, stelde mijn schoonmoeder voor om even een rondje met Morris door de polder te lopen. Vond ik fijn dus ik zei:
Ja, fijn!”
Tot ik ‘s avonds thuiskwam en een timide Morris en een boze schoonmoeder (op Morris gelukkig) aantrof. Tijdens het rondje polder was hij onder een hekje door een stuk land op gerend en had hij wegens interessante luchtjes en molshopen een hele erge vorm van acute doofheid opgelopen.
Mijn schoonmoeder kon roepen wat ze wilde, Morris hoorde niks. Dus zag ze zich na 20 minuten genoodzaakt om met haar goeie schoenen de drassige polder in te gaan om samen met een behulpzaam meisje met hond Morris dan maar te gaan halen. Wat wonder boven wonder nog lukte ook.
Over twee weken gaan we als het goed is verhuizen. Ik wil jou als trouwe lezer vragen om samen met mij te bidden en een kaarsje te branden in de hoop dat er tot die tijd geen incidenten bij komen. En voor wie het nog niet te laat is: Neem nooit je hond mee als je even tijdelijk bij je schoonouders gaat wonen. Sowieso niet als het een Beagle is.