Millennials zijn wezentjes waarvan het mannetje een baardje, een overhemd met het bovenste knoopje dicht en een zijscheiding heeft. Het vrouwtje heeft lang, witgrijs geverfd haar en Dr. Martens of Vans. Beide geslachten hebben een iPhone die is vastgegroeid aan de rechterhand, alhoewel het ook voorkomt dat de iPhone aan de linkerhand zit. Ook zijn er wereldwijd nog enkele millennials met een Samsung, maar deze exemplaren worden met uitsterven bedreigd.
Millennials zijn verder narcistisch, verwend en egoïstisch. Ze denken dat ze superspeciaal zijn omdat hun vaders en moeders hen dat hun hele jeugd verteld hebben en kunnen totaal niet tegen kritiek of tegenslag. Wanneer ze hiermee te maken krijgen reageren ze doorgaans met een depressie of burn out. Je zou ze dus net zo goed losers kunnen noemen in plaats van millennials.
Volgens sommige media dan.
Gelukkig werd er ook nog serieus onderzoek gedaan naar deze generatie, geboren tussen 1980 en 2000, en blijkt het allemaal wel mee te vallen. Millennials verschillen niet zo veel van voorgaande generaties, blijkt onder andere uit onderzoek van Harvard Business Review. Lazlo Bock, personeelsbaas van Google, zocht in de database van ruim 60.000 medewerkers naar data die wees op meer narcisme bij millennials, maar vond hiervoor geen bewijs.
Ik heb zelf een klein kwalitatief, totaal niet wetenschappelijk maar wel uitermate stereotyperend onderzoekje gedaan naar mijn millennial studenten. Die natuurlijk geen representatieve steekproef vormen voor de hele generatie, waarover je toch al niet echt generaliserende conclusies kunt trekken, maar dat geeft niks.
Ik ben tot de volgende totaal niet onderbouwde conclusies gekomen:
Millennials hebben last van keuzestress
Echt waar. Er zijn ontelbaar veel opleidingen waaruit aankomend studenten een keuze moeten maken, zonder dat ze goed weten wat ze willen. Vervolgens zijn er weer ontelbaar veel soorten beroepen en manieren om geld te verdienen waaruit een keuze gemaakt moet worden. Terwijl ze nog altijd niet weten wat ze graag zouden willen doen.
Er zijn meer keuzes te maken dan ooit en er zijn nog veel meer keuzemogelijkheden om uit te kiezen. Wanneer je dan ook nog het idee hebt dat je meteen de goede keuze moet maken omdat het anders slecht met je afloopt, dan krijg je sowieso last van stress. Keuzestress. Ik ga hier een aparte blogpost over schrijven want dat vind ik interessant.
Millennials willen duidelijkheid en structuur
Een van de klachten die ik het vaakst hoor van studenten over lessen/vakken/docenten is een gebrek aan duidelijkheid en structuur. Ze weten niet goed waar ze aan toe zijn en vinden dat behoorlijk spannend.
Studenten willen horen wat er van ze verwacht wordt en wanneer. En het liefst zien ze daarbij nog een uitgewerkt voorbeeld hoe het precies moet. Pas dan voelen ze zich zeker genoeg om aan het werk te gaan.
Ook verwachten ze structuur waar ze zich aan vast kunnen houden. Een structuur die 100% duidelijk is en die ruim van tevoren gecommuniceerd wordt op een manier die ze snappen. En die vervolgens zo vaak mogelijk herhaald wordt.
Ik denk dat het te maken heeft met onzekerheid over hun eigen kunnen, waardoor studenten liever niet zelf op onderzoek uit gaan om dingen uit te zoeken en eventueel keihard op hun bek te gaan, maar kant en klare informatie en voorbeelden willen krijgen. Terwijl het juist veel effectiever is om zelf dingen uit te vinden en dat ook wel een beetje is wat van ze verwacht wordt op een HBO opleiding.
Millennials hoeven niet zo nodig een dure auto als statussymbool
Dit is een uber generalisatie, maar toch geven veel studenten aan dat dingen als een dure auto, dik salaris en een telefoon geen prioriteit zijn als het gaat om het vinden van de ideale baan. Belangrijker vinden ze de mogelijkheid om zich te kunnen ontwikkelen en tegelijkertijd de vrijheid om zelfstandig en op hun eigen manier te kunnen werken. Dat willen ze vooral niet van 9 tot 5 in een duf kantoor achter een computer.
Hier is wel wat veranderd ten opzichte van voorgaande generaties zie ik als ik om me heen kijk. Behalve dan dat ik in mijn leven precies één persoon ooit heb horen zeggen dat hij graag van 9 tot 5 op kantoor zou willen werken achter een computer. Waargebeurd.
Millennials willen graag hun steentje bijdragen
Veel studenten gaan tijdens of na hun studie vrijwilligerswerk doen in het buitenland en bij het zoeken naar een baan vinden ze het belangrijk dat een bedrijf zich op een of andere manier bezig houdt met duurzaamheid of maatschappelijk verantwoord ondernemen. Verder zijn het volgens mij toch vooral millennials die ageren tegen de bio industrie en op zoek gaan naar alternatieven die zowel voor het milieu als voor het dierenwelzijn beter zijn.
Ze willen kortom graag een bijdrage leveren aan een betere wereld en zoeken naar manieren om dit te doen. Best mooi toch?
Millennials en lifehack 1
Wat opvalt is dat veel studenten niet bepaald goed zijn in het toepassen van lifehack 1.
Lifehack 1: Het ligt aan jezelf. Niet aan je moeder, je schildklier of het weer.
Ze leggen de verantwoordelijkheid voor dingen liever bij anderen dan bij zichzelf met als gevolg dat ze vinden dat een ander het ook op moet lossen. Ik schreef hier al over de student die vergeten was zich in te schrijven voor een tentamen en de verantwoordelijkheid daarvoor bij mij legde. Of ik het even kon regelen. Wat ook nog eens twee totaal verschillende dingen zijn.
En zo kunnen millennials nogal verongelijkt door het leven gaan als ze te maken krijgen met kleine tegenslagen of kritiek. Want het ligt niet aan hen, het overkomt hen allemaal.
Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat dit komt omdat de verongelijkte millennials van hun vaders en moeders dagelijks hebben gehoord hoe intelligent, getalenteerd en bijzonder ze zijn.
Wat ook een rol kan spelen is dat dit een tijd is waarin overal en nergens maar vooral op social media verkondigd wordt dat je alles kunt bereiken en alles kunt worden wat je wilt. Als je maar wilt. En hard genoeg je best doet. Wat natuurlijk complete bullshit is, lees hier maar.
Maar dat weet ik niet zeker want het is niet onderzocht.
Had ik al gezegd dat dit stukje totaal niet onderbouwd is door (wetenschappelijk) onderzoek? En dat de eigenschappen die ik mijn millennial studenten toedicht volledig generaliserend en stereotyperend zijn? En dat het helemaal niet mogelijk is om een hele generatie zo over één kam te scheren?