Tot groot ongenoegen van mijn vier vaste lezers ben ik een tijdje afwezig geweest. Geen nieuws gevolgd, me nergens aan geërgerd behalve aan mijn eigen malaise. En wat denk je? Ik ben er even niet en een deel van de mensheid is ineens helemaal krankjorum geworden. Helaas kan ik niet in één stukje iedereen credits geven want dan raak ik ook mijn laatste vier lezers kwijt, dus heb ik besloten een serie te wijden aan dit onderwerp. Het kan zijn dat de serie maar uit twee delen bestaat omdat ik daarna geen zin meer heb, maar dat is dan jammer. In deel 1 van de serie ‘Mensen die helemaal de weg kwijt zijn’ vandaag Akwasi. Dit deel is al een tijdje geleden geschreven en is mosterd na de maaltijd maar ook dat is dan jammer.
Ik weet even niet waar ik moet beginnen met Akwasi. Die is wel heel erg de weg kwijt. Toen een Twitter speurder een paar tweetjes vond van onze vrolijke vriend over het knallen van zwarte pieten (had hij zin in), reageerde hij via zijn manager dat hij het niet gedaan had en dat het heel zielig voor hem was dat de media weer eens leugens over hem verspreidden. Maar ja, wat op Twitter heb gestaan, verwijderd of niet, is toch echt waar. Dus toen Akwasi zijn geheugen op miraculeuze wijze weer wat was opgefrist, bekende hij dan toch maar schoorvoetend dat hij de tweets heel misschien wel had gepost. Maar hij herinnerde zich er niks meer van want dat was wel al 40 jaar geleden. En daarbij, hij nam heel erg afstand van de tweets. Wat in zijn verwarde brein geloof ik betekent dat het dan niet telt. De kinderachtige haters die zo gemeen waren geweest om de tweets openbaar te maken, dat waren de boosdoeners. Ze moesten hem weer hebben.
Maar zoveel afstand nam hij toch ook weer niet van zijn uitspraken, want in juni van dit jaar schreeuwde hij op de Dam nog maar eens een keer heel hard dat hij zwarte piet in zijn gezicht wilde trappen. En dacht volgens hem niemand van de aanwezigen aan geweld of aan trappen. Hij mag dan misschien een slecht geheugen hebben, zijn paranormale skills zijn behoorlijk on point. Hij had slechts een krachtig statement afgegeven en de duizenden mensen die aanwezig waren snapten allemaal dat hij in metaforen sprak en heus niet echt ‘zwarte piet’ ‘in het gezicht trappen’ had gezegd. Wist Akwasi. Wat hij dan bedoelde met deze zin weet verder niemand. Ik ben in ieder geval heel erg in de war. Wel schrok Akwasi zich een hoedje van alle haat reacties er volgden op zijn uitspraak. Waar had hij dat nou weer aan verdiend?
Arme Akwasi. Ja want vroeger moesten ze hem ook al hebben hoor. De juf noemde hem een keer aquarium en toen moest de hele klas lachen. Vind je het dan gek dat je later zin krijgt om zwarte pieten te knallen? Of dan op zijn minst even een beetje in het gezicht te trappen? Ik niet. De schoolfotograaf noemde mij een keer Marloes Appelmoes. Nou, de gevolgen zijn inmiddels bekend.
Gelukkig zette Akwasi alle ellende die hem is overkomen om in iets positiefs. Namelijk het oprichten van Omroep Zwart. En wel hierom:
Wat er schort aan het huidige televisielandschap, Akwasi (32) hoeft er niet lang over te denken. Hij wil zichzelf terug kunnen zien in de media.
Op dit punt moet ik het wel even opnemen voor Akwasi, want we weten allemaal dat hij lijdt aan amnesie. Dus weet hij niet meer dat hij onder andere elke week met z’n bek bij Matthijs aan tafel zat bij DWDD. Of hij heeft daar inmiddels afstand van genomen. Maar goed. Omroep Zwart moet er ook komen omdat:
‘Wij keken vroeger thuis niet naar Catherine Keyl, maar naar Oprah Winfrey. Ik kon daar ademloos naar kijken. Waarom? Omdat ze op mijn moeder leek.’
Dit noemt men in de psychologie ook wel het Oedipuscomplex, en in de gewone wereld een moedercomplex. De meeste jongens groeien hier naarmate ze ouder worden wel enigszins overheen, Akwasi niet. Die wil een omroep waar hij de hele dag naar zijn moeder kan kijken. Ik vind het allemaal best. Maar Akwasi verwijt met het oprichten van een omroep genaamd ‘Omroep Zwart’ natuurlijk wel gewoon de pot dat de ketel zwart ziet. Of in dit geval wit.
Tot zover het eerste deel van de serie Mensen die helemaal de weg kwijt zijn. In de volgende aflevering: Influencers en andere mensen die niet meer meedoen. Graag tot dan!